Εχουν υπολογιστή, δεν ξέρουν να τον χρησιμοποιούν!!!

Υποδεέστεροι των υφισταμένων τους αποδεικνύονται οι διευθυντές του δημόσιου τομέα όσον αφορά στις δεξιότητες και στη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής.
Οπως προκύπτει από τη μελέτη του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας σχετικά με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών από τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, αν και η πλειονότητα των διευθυντών διαθέτει ηλεκτρονικό υπολογιστή και προσωπικό λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σπάνια τα χρησιμοποιεί, ενώ οι δεξιότητές τους είναι υποδεέστερες των υφισταμένων τους σε όλα τα επίπεδα. Το γεγονός αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην ηλικία τους, καθώς το 71% είναι άνω των 55 ετών, και στην έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης, εξοικείωσης και εμπειρίας στη χρήση νέων τεχνολογιών.

Κατά τα λοιπά, το σύνολο των εργαζομένων αντιλαμβάνεται την ωφέλεια της τεχνολογίας, ενώ σχεδόν όλα τα στελέχη της κεντρικής δημόσιας διοίκησης (92%) διαθέτουν Η/Υ, ο οποίος χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό και θεωρείται απαραίτητος για την εκτέλεση των καθημερινών καθηκόντων. Παρόλα αυτά το επίπεδο των δεξιοτήτων τους κρίνεται μέτριο.

Το ελληνικό Δημόσιο, πάντως, δεν έχει καταφέρει να πείσει τους περισσότερους Ελληνες να συναλλάσσονται συστηματικά μέσω Διαδικτύου με τις υπηρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 8% των πολιτών το κάνει πράξη.

Επτά στα δέκα άτομα με ειδικές ανάγκες χρησιμοποιούν ή θα ενδιαφέρονταν να χρησιμοποιήσουν το Διαδίκτυο για τις συναλλαγές με το Δημόσιο.

Σήμερα, πάντως, δικτυακό τόπο διαθέτουν όλες οι περιφέρειες, το 96% των νομαρχιών και το 66% των δήμων. Ωστόσο, οι περιφέρειες δεν προσφέρουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες, ενώ οι νομαρχίες και οι δήμοι προσφέρουν ορισμένες βασικές.

ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11429&subid=2&pubid=141904

Λίγα λόγια για τις Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση

Με τους όρους Τ.Π.Ε. ή/και Ν.Τ., νοούνται οι σύγχρονες ψηφιακές τεχνολογίες που επιτρέπουν την κωδικοποίηση, επεξεργασία, αποθήκευση, αναζήτηση, ανάκληση και μετάδοση της πληροφορίας σε ψηφιακή μορφή με χρήση υπολογιστών και δικτύων υπολογιστών.

Η εισαγωγή των Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση αποτελεί αναγκαιότητα που δεν επιδέχεται σχεδόν καμία αμφιβολία και, η ορθή αξιοποίησή τους, θα επιφέρει ουσιαστικές καινοτομίες μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, τόσο στα μέσα διδασκαλίας όσο και στη μαθησιακή-διδακτική διαδικασία αυτή καθεαυτή. Η αξιοποίηση των υπολογιστικών και δικτυακών τεχνολογιών στην Εκπαίδευση, συνιστά μια σημαντική ποσοτική και ποιοτική παρέμβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας. Η χρήση των Τ.Π.Ε. στα σχολεία αποσκοπεί τόσο στην καλλιέργεια και την ανάπτυξη της δημιουργικής κριτικής σκέψης των μαθητών όσο και στην αλλαγή της διδακτικής πρακτικής, της διαδικασίας μάθησης και της επικοινωνίας. Απώτερος στόχος μέσα από τις νέες αυτές μαθησιακές διαδικασίες είναι να προωθηθεί η διερευνητική και η συνεργατική μάθηση και γενικότερα η απόκτηση νέων γνωστικών δεξιοτήτων από τους μαθητές. Οι στόχοι αυτοί θα επιτευχθούν μέσα από την παροχή της κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής (δημιουργία και στελέχωση των σχολικών εργαστηρίων, χρήση δικτυακών υπολογιστικών υπηρεσιών, ανάπτυξη κατάλληλου δικτύου και κατάλληλων λογισμικών προγραμμάτων) και την εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού (επιμόρφωση επιμορφωτών και εκπαιδευτικών). Μέσα από αυτό το πρίσμα η αξιοποίηση των Τ.Π.Ε. δεν αναμένεται απλά να συμβάλει στην εξοικείωση των μαθητών με αυτές αλλά να τροποποιήσει τη διδακτική και τη μαθησιακή διαδικασία στο σύνολό της. Αυτό βέβαια συνδέεται, μεταξύ άλλων, με αλλαγές στις στάσεις και στις πρακτικές των εκπαιδευτικών. Εκπαιδευτικά συστήματα προηγμένων χωρών προσπαθούν να τις ενσωματώσουν γόνιμα στο σχολικό πρόγραμμα διδασκαλίας και τις αντιμετωπίζουν ως μοχλό ανάπτυξης και προόδου.

Η παιδαγωγική αξιοποίηση των Τ.Π.Ε. θεωρείται συνεπώς μια εκπαιδευτική καινοτομία που μπορεί να προσφέρει πλέον πάρα πολλά στις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Οι καινοτόμες εκπαιδευτικές δραστηριότητες πρέπει να υποστηρίζουν νέους ρόλους διδασκαλίας και νέους τρόπους μάθησης καθώς όλο και περισσότεροι μαθητές έχουν γνώσεις και δεξιότητες στην χρήση της τεχνολογίας σε υψηλότερο επίπεδο από τους εκπαιδευτικούς τους και τους γονείς τους. Έτσι, τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί αποκτούν νέους ρόλους, με κύριους προσανατολισμούς την προετοιμασία μαθητών για τη νέα κοινωνία της γνώσης, της δημιουργίας και της τεχνολογίας. Προκύπτει συνεπώς, ιδιαίτερα έντονη η απαίτηση και η ανάγκη για επιμόρφωση.

Δυσκολίες της ένταξης των Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση

Ορισμένες από τις «προκλήσεις» που αντιμετωπίζουν τα νέα μαθησιακά περιβάλλοντα με την εισαγωγή των Τ.Π.Ε. είναι: η ανάγκη για αξιολόγηση κάτω από τους νέους όρους, η εμμονή στην παράδοση, αμφιβολίες για τις νέες εκπαιδευτικές μεθόδους, αμφιβολίες για την αναδιοργάνωση, δυσκολίες στην αυτόνομη μάθηση. Ανατρέχοντας στη διεθνή βιβλιογραφία διαπιστώνεται ότι επιμορφωτικά σχήματα ένταξης και αξιοποίησης των Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση εξαντλούνται στην εκμάθηση της χρήσης των Η/Υ για τη διδασκαλία συγκεκριμένων γνωστικών περιοχών των σχολικών εγχειριδίων. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι η εισαγωγή της εκπαιδευτικής τεχνολογίας προσκρούει στην πεποίθηση των εκπαιδευτικών ότι αυτή –όπως και κάθε αλλαγή- αποτελεί απειλή του επαγγελματικού τους status. Επιπρόσθετα, η γραφειοκρατική οργάνωση και νοοτροπία των σχολείων θεωρείται άλλη μια αιτία απόρριψης της τεχνολογίας από μια μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών.
Κολτσάκης Βαγγέλης

Απόψεις για την Εκπαίδευση

Η εκπαίδευση στην Αμερική σήμερα. Οι σκέψεις του Michael Wesch αποτυπώνονται στο ενδιαφέρον βίντεο που έκανε με τη βοήθεια 200 φοιτητών του.

Ανοιχτή Επιστολή προς τους ηγέτες της κίνησης για την εκπαιδευτική τεχνολογία

ΟΚ, υπάρχουν ένα σωρό από σας εκεί έξω. Δεν μπορώ να θυμάμαι τα ονόματά σας. Μερικοί από σας κρύβονται πίσω από τα ακρωνύμια των οργανώσεών σας. Ξέρετε ποιοι είστε κυρία iste και κύριε TCEA και κύριε όπως-λέγεται-η-ομάδα-της-Φλόριντα. Γνωρίζω ότι έχετε πολλές οργανώσεις, γιατί ο David Warlick ή ο Wes Fryer πάντοτε μιλούν για σας στα blog τους. Μόνο συνδεθείτε εδώ πέρα και θα δείτε πόσες αναρτήσεις αρχίζουν με το "Μόλις μιλούσα με τον...". Οπότε γνωρίζω ότι είστε εκεί έξω. Δεν μπορείτε να κρυφτείτε.
Αλλά δεν σας γράφω σχετικά με τα ονόματά σας. Μάλλον σας γράφω γιατί έχω μια σειρά από προτάσεις που νομίζω ότι πρέπει να σκεφτείτε. Πάρτε τις προτάσεις μου για όσο αξίζουν. Δεν μου ανήκει η πατέντα της πρωτότυπης σκέψης αλλά αφού γράφω blog για την εκπαιδευτική τεχνολογία για περίπου ένα χρόνο, και αφού έχω συναντήσει διάφορους συναδέλφους στα blog, και αφού έχω συμμετέχει σε πολλά συνέδρια γεμάτα ακρωνύμια, νομίζω ότι έχω δει μερικά πράγματα που μόνο εσείς μπορείτε να τροποποιήσετε. Εξάλλου έχω σχεδόν 10 αναγνώστες εγγεγραμμένους σε μένα. Μιλώ και εξ ονόματός τους. Άντε ρωτήστε τους.
Λοιπόν ξεκινάμε:
Πρόταση #1: Δωρεάν Συνέδρια (...)
Πρόταση #2: Περιφερειακά Συνέδρια (...)
Πρόταση #3: Δωρεάν Πληροφορίες (...)
Πρόταση #4: Αλλάξτε το μήνημά σας και το κοινό σας (...)
Πρόταση #5: Πρέπει να μας δείξετε πώς να τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά (...)
Για ολόκληρη την επιστολή κάντε κλικ στο
http://web.mac.com/timholt/Byte_Speed/Tims_Blog/Entries/2007/10/22_Dear_Ed_Tech_Leaders.html

Το Αλφάβητο των Μέσων και η διδασκαλία του

Ημερίδα του ΙΟΜ με θέμα "Το Αλφάβητο των Μέσων και η διδασκαλία του"

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων 24/10/2007

Ο υπουργός Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος στο χαιρετισμό του σήμερα στην ημερίδα του Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων (ΙΟΜ) με θέμα "Το Αλφάβητο των Μέσων και η διδασκαλία του" που οργανώθηκε στο Κέντρο Τύπου της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας, τόνισε ότι είναι απαραίτητη η τήρηση της ποιότητας στα προγράμματα και η κριτική αντιμετώπιση των ΜΜΕ μέσα από τη σύγχρονη αγωγή, μέσα από έναν νέο "μιντιακό αλφαβητισμό".

Ο κ. Ρουσόπουλος αναφέρθηκε στους κινδύνους και τις ευκαιρίες που υπάρχουν ή ελλοχεύουν στη διαδικτυακή και τη "μιντιακή" πλευρά της ζωής μας και συμμερίστηκε "το παράπονο των σκεπτόμενων ανθρώπων σχετικά με την ποιότητα ορισμένων εκπομπών, οι οποίοι όμως γνωρίζουν ότι ούτε ο υπουργός, ούτε κάποια Αρχή, μπορούν να παρέμβουν, εφόσον δεν παραβιάζεται κανένας κανόνας".

Είναι επιτακτικό, επισήμανε ο κ. Ρουσόπουλος, να θωρακίσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τα παιδιά έναντι των κινδύνων που υπάρχουν σε διάφορους δικτυακούς τόπους, όπου τα παιδιά σήμερα "σερφάρουν".
Περισσότερα στο
www.imerisia.gr/article.asp?catid=4769&subid=2&pubid=49897

"Η μορφή της εκπαίδευσης αλλάζει"... αλλά όχι στην Ελλάδα

Ο κόσμος των μαθητών είναι γεμάτος με ατέλειωτες ώρες παιχνιδιών στον υπολογιστή και στην κονσόλα Play Station 3. Παίρνοντας το γεγονός αυτό υπόψη η εκπαιδευτική περιφέρεια Madison County προσπαθεί να αλλάξει τη μορφή της εκπαίδευσης. Η περιφέρεια αυτή είναι από τις πρώτες που εγκατέστησε σε όλες τις αίθουσες όλων των σχολείων της ηλεκτρονικούς υπολογιστές με διαδραστικό λογισμικό. Κάθε αίθουσα είναι εξοπλισμένη με διαδραστικό pad, οθόνη, προτζέκτορα, ηχεία και ένα μαθητικό σετ που περιλαμβάνει τα λογισμικά TurningPoint και InterWrite καθώς και κάμερα εγγράφων και όλον τον υποστηρικτικό εξοπλισμό.
Για ολόκληρο το άρθρο κάντε κλικ στο http://www.richmondregister.com/homepage/local_story_286220511.html?keyword=leadpicturestory

Η τεχνολογία στην τάξη

Φανταστείτε μία τάξη γεμάτη από μαθητές που μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος θα σηκωθεί μπροστά στην τάξη για να απαντήσει σε μία ερώτηση. Όχι, δε βρίσκεστε σε ένα παράλληλο σύμπαν γεμάτο με πρόθυμους 13-χρονους μαθητές αλλά στην τάξη της Jessica Voss στο Del Rio Middle School. Η Voss είναι μία από τους 250 καθηγητές στην περιφέρεια San Felipe Del Rio που ενσωμάτωσε την τεχνολογία στο μάθημά της. "Οι μαθητές σήμερα βρίσκονται μέσα στην τεχνολογία... σε μία κανονική τάξη χωρίς αυτή, βαριούνται" λέει ο περιφερειακός διευθυντής τεχνολογίας Donnie Weaver.
Για ολόκληρο το άρθρο κάντε κλικ στο http://www.delrionewsherald.com/story.lasso?ewcd=38df9fd04bfbabf9

Σερφάροντας στο τραπέζι του μέλλοντος

Το surface μπορεί να αναπαραγάγει βίντεο, να σας συνδέσει στο Ιντερνετ, να προβάλει φωτογραφίες

Του Ματθαιου Τσιμιτακη

Για πάρα πολλά χρόνια όσοι προσπαθούσαν να προβλέψουν το μέλλον της τεχνολογίας υπολογιστών δεν δίσταζαν να διατυπώσουν τη θέση ότι η δεκαετία που διανύουμε θα ανήκει στις φωνητικές εντολές. Ακόμα και ο εκλιπών Μιχάλης Δερτούζος, ένας από τους μεγαλύτερους γκουρού της περασμένης δεκαετίας, στο βιβλίο του «Τι μέλλει γενέσθαι», προέβλεπε πως έως το 2010 περισσότερο θα μιλούσαμε στους έξυπνους υπολογιστές μας, παρά θα κάναμε κλικ με τα ποντίκια μας στις οθόνες τους.

«Δοκιμάστε να βάλετε έναν άνθρωπο μπροστά στον υπολογιστή σας και πείτε του τι να κάνει. Θα δείτε ότι ακόμα και αυτός θα κάνει λάθη ενώ του λέτε ακριβώς τι θα κάνει. Πόσω μάλλον αν πρέπει να μιλήσετε σε μια μηχανή. Οι επαφές μεταξύ ανθρώπων και μηχανών είναι πολύπλοκες και ποικίλες και αυτό είναι το πλεονέκτημά τους» έλεγε το 2002 ο καθηγητής υπολογιστών του Πανεπιστημίου Delawere, John Elias. Μολονότι η παρατήρησή του ήταν σωστή, οι πατέντες που προσπάθησε να λανσάρει ο ίδιος απέτυχαν στην αγορά.

Ποντίκι τέλος

Φαίνεται πως για άλλη μια φορά στην ιστορία της τεχνολογίας η φαντασία μας (ή η ανάγκη για φυσική επικοινωνία) αποδείχτηκε πιο φιλόδοξη των πραγματικών δυνατοτήτων. Το ποντίκι, χάρη στο οποίο μπορείς να κάνεις κλικ σε ένα σημείο του πλαισίου της οθόνης του υπολογιστή σου, παραμένει ενοχλητικά περιοριστικό.

Εν έτει 2007, ικανοποιητική φωνητική τεχνολογία δεν υπάρχει, το παραδοσιακό ποντίκι όμως δείχνει πράγματι να οδεύει προς απόσυρση. Η επανάσταση έρχεται από αλλού.

Το iPhone της Apple, έχοντας ενσωματώσει την τεχνολογία multitouch, επιτρέπει μια λίγο πιο φυσική πλοήγηση στο περιεχόμενο της συσκευής. Τα δάχτυλά σας (ένα ή δύο) είναι αρκετά για να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι ξεφυλλίζετε τις σελίδες ενός βιβλίου ή ότι αγγίζετε ένα αντικείμενο, κι αυτό καθησυχάζει κάπως τους χρήστες του.

Πριν από λίγους μήνες η Microsoft παρουσίασε ένα υπολογιστικό σύστημα που επεκτείνει τις εφαρμογές τής εν λόγω τεχνολογίας (multitouch) εντυπωσιακά. Το Microsoft surface, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ τον επόμενο μήνα, είναι ένα τραπέζι-υπολογιστής, πάνω στο οποίο μπορείτε να κάνετε περίπου ό,τι κάνετε και στο τραπεζάκι του σαλονιού σας. Μπορείτε να αραδιάσετε και να δείτε ψηφιακές φωτογραφίες (σαν να ήταν τυπωμένες στο χαρτί), να ακουμπήσετε το ποτό σας, να παίξετε επιτραπέζια παιχνίδια, να ζωγραφίσετε πάνω σε έναν ψηφιακό καμβά (σαν να είχατε ακουμπήσει μια παλέτα επάνω του και ζωγραφίζατε σε ένα μπλοκ) κ.ο.κ.

Το «περίπου» της προηγούμενης πρότασης, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορείτε να κάνετε λιγότερα από όσα θα κάνατε με τα φυσικά αντικείμενα. Αντίθετα. Μπορείτε να κάνετε πολύ περισσότερα!

Το surface μπορεί να αναπαραγάγει βίντεο, να σας συνδέσει στο Ιντερνετ, να συγχρονίσει τα δεδομένα μεταξύ αυτού και μιας κινητής συσκευής ή δύο κινητών συσκευών (χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να τις συνδέσετε μέσω κάποιου καλωδίου, όπως κάνετε σήμερα στον υπολογιστή σας), να σας δώσει διαδραστικούς χάρτες για οποιαδήποτε χρήση κ.ά.

Και όλα αυτά, βεβαίως, μπορείτε να τα κάνετε μόνο με τα δάχτυλά σας. Για την ακρίβεια, 52 δάχτυλα ταυτόχρονα (τα δικά σας και όλων όσοι είναι μαζί σας) μπορούν να κάνουν παράλληλα ό,τι επιθυμούν πάνω σε αυτή την επιφάνεια την οποία παρακολουθούν πέντε κάμερες, οι οποίες εξασφαλίζουν την καλή επικοινωνία της συσκευής με τους χρήστες της.

Αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό, αφού βάζει πρακτικά την έννοια της κοινωνικότητας στη χρήση των υπολογιστών, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι η εποχή του ατομικού υπολογιστή οδεύει προς το τέλος της.

Η τεχνολογία multitouch ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε ερευνητικό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο το 1982. Η έρευνα πάνω σε αυτό δεν σταμάτησε ποτέ, όμως μόλις το 2006 αποδείχτηκε ότι θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα εμπορικό προϊόν. Εκείνη τη χρονιά ο μηχανικός Jef Han του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης παρουσίασε στο συνέδριο TED στο Μοντερέι της Καλιφόρνιας (στο οποίο παρουσιάζονται κάθε χρόνο οι πιο φιλόδοξες ιδέες από εταιρείες και πανεπιστήμια) ένα τραπέζι το οποίο έμοιαζε πάρα πολύ με τις τεχνολογίες που παρουσίασαν οι Apple και Microsoft. Στην ερώτηση γιατί χρειάστηκαν τριάντα χρόνια προκειμένου να μπουν σε εφαρμογή οι τεχνολογίες αυτές στις καταναλωτικές συσκευές, ενώ υπήρχαν ήδη συστήματα από τη δεκαετία του ’80, δίνει την καλύτερη ίσως απάντηση ο Μπιλ Μπάξτον, ένας βετεράνος ερευνητής της Microsoft, ο οποίος θεωρείται αυθεντία στις εν λόγω τεχνολογίες, στην ιστοσελίδα του.

«Χρειάστηκαν τριάντα χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε το ποντίκι από τους Engelbart και English, το 1965, προκειμένου να γίνει απαραίτητο εξάρτημα για κάθε υπολογιστή. Αν αυτός είναι ο ρυθμός ανάπτυξης κάθε νέας τεχνολογίας επαφής του ανθρώπου με τον υπολογιστή, τότε χρειαζόμαστε λίγα χρόνια ακόμα». Η πρόβλεψή του συναντά τα επιχειρηματικά σχέδια της Microsoft.

Το surface θα διατίθεται σε εταιρικούς πελάτες (π.χ. ξενοδοχεία) προς 5.000 με 10.000 δολάρια ανά τεμάχιο. Οι εκτιμήσεις των αναλυτών της όμως θεωρούν ότι οι τιμές θα πέσουν αρκετά μέσα στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια, ώστε τα τραπέζια αυτά να κατακτήσουν και τα σαλόνια των σπιτιών μας. Αν πάλι δεν ισχύει η πρόβλεψη του Μπράξτον, τότε ίσως οι τεχνολογίες multitouch γίνουν η επόμενη καταχώριση στον μακρύ κατάλογο των τεχνολογιών που έπεσαν στο κενό και ξεχάστηκαν.

Επιτραπέζια και ψηφιακά

- Philips Entertaible. Το Entertaible που παρουσίασε η Phillips το 2006 είναι μια συσκευή που θυμίζει αρκετά το surface και το iphone, μόνο που επικεντρώνεται στα παιχνίδια. Σε ένα ψηφιακό ταμπλό που θυμίζει το αντίστοιχο ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού, οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα κινώντας κανονικά πούλια να παίξουν σε δυναμικά κινούμενες εικόνες, όπως σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο προς την αγορά.

- ReacTable. To reacTable είναι ένα μουσικό όργανο που χρησιμοποιεί την τεχνολογία multitouch. Οι χρήστες του στρογγυλού αυτού τραπεζιού συνθέτουν μουσική τοποθετώντας κύβους επάνω στη επιφάνειά του. Στο ευρύ κοινό το παρουσίασε για πρώτη φορά η γνωστή τραγουδίστρια της ποπ Μπιόρκ στο φεστιβάλ Coachella που έγινε στην Καλιφόρνια την άνοιξη.

- MPX - Multi-Pointer X Window. To MPX είναι ένα σύστημα που επιτρέπει σε πολλούς κένσορες να κινούνται αυτόνομα στο ίδιο περιβάλλον (στον ίδιο υπολογιστή). Δημιουργήθηκε το 2005 από τον Peter Hutterer, ένα διδακτορικό φοιτητή στην Αυστραλία. Είναι κατά κάποιον τρόπο προάγγελος του surface. Φαντασθείτε να παίζετε ποδοσφαιράκι στον υπολογιστή με κανονική σύνθεση εντεκαμελούς ομάδας και ανάλογους συμπαίκτες.

Ένα τρισ. δολάρια οι παγκόσμιες δαπάνες στην αγορά των Η/Υ

Οι δαπάνες στην τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα ξεπεράσει τα ένα τρισ. δολάρια μέσα στο 2007, καθώς αυξανόμενη είναι η εξάρτηση των εθνικών οικονομιών από τη βιομηχανία των υπολογιστών, σύμφωνα με έρευνα της IDC (International Data Corporation).

ΜΕΤΑ από ανάλυση 82 χωρών και περιοχών η εταιρεία IDC βρήκε ότι οι εταιρείες ΙΤ - υλικό και λογισμικό υπολογιστών, καθώς και οι συνδεδεμένων υπηρεσιών - αποτελούν τις βασικές προωθητικές δυνάμεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αυξανομένων φορολογικών εσόδων για τις κυβερνήσεις. «Ο ρυθμός μεγέθυνσης του τομέα ΙΤ είναι κρίσιμης σημασίας για την παγκόσμια οικονομία και για κάθε οικονομία ξεχωριστά» καταλήγει η IDC.

Οι δαπάνες στον τομέα αυτό θα ξεπεράσουν το 2,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ αναμένεται να ανέλθει στο 2,75% μέχρι το 2011 σύμφωνα με την έρευνα της IDC η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό της Microsoft.

Ο κλάδος προσφέρει έσοδα σε περισσότερες από ένα εκατομμύρια επιχειρήσεις παγκοσμίως. Οι εταιρείες με τη σειρά τους απασχολούν περίπου 35,2 εκατομμύρια εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις θα πληρώσουν στο σύνολό τους περισσότερα από ένα τρισ. δολάρια σε φόρους μέσα στο 2007.

Στις Ιαπωνία, Καναδά, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και ΗΠΑ αναλογούν τα δύο τρίτα των δαπανών του κλάδου ΙΤ παγκοσμίως και τα τρία τέταρτα σε δαπάνες για λογισμικά πακέτα. Οι δαπάνες σε υλικό υπολογιστών, λογισμικό και υπηρεσίες κυμάνθηκαν από το 3,6% του ΑΕΠ στη Σιγκαπούρη, στη Σουηδία και στη Δανία μέχρι το 0,5% του ΑΠΕ στο Πακιστάν και στη Νιγηρία.

Ώθηση στην παγκόσμια αγορά εργασίας

Ο αριθμός των θέσεων εργασίας που σχετίζονται με τον κλάδο των υπολογιστών θα αυξηθούν κατά 7,1 εκατομμύρια στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η Κίνα αναμένεται να προσθέσει τις περισσότερες νέες θέσεις εργασίας, με τις ΗΠΑ να ακολουθούν. Στο σύνολό της η αύξηση της απασχόλησης στον τομέα ΙΤ θα είναι τριπλάσια από τη μέση αύξηση παγκοσμίως. Πάνω από 4,6 εκατομμύρια θα είναι νέες θέσεις εργασίας που σχετίζονται με λογισμικά προγράμματα μέχρι το 2011, οι 1,2 εκατομμύρια θα είναι στη Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα (BRIC) και στο Μεξικό.

Το Αζερμπαϊτζάν αναμένεται να πραγματοποιήσει την ταχύτερη αύξηση των θέσεων σε εργασία σχετική με τη λογισμική βιομηχανία, ακολουθούμενη από τη Ρωσία και το Βιετνάμ. «Είναι η πρώτη φορά που έχουμε τη δυνατότητα να δούμε πως θα κινηθεί η παγκόσμια αγορά ΙΤ μέσα στα επόμενα χρόνια» ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος έρευνας και στρατηγικής της Microsoft, Craig Mundie. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα ο τεχνολογικός κολοσσός, και οι συνεργάτες του, καθώς και οι επιχειρήσεις που βασίζονται στα προϊόντα του, απασχολούν το 42% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού στον τομέα ΙΤ.

Το «οικοσύστημα» της Microsoft

Οι εταιρείες στο «οικοσύστημα της Microsoft», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται για να τονίσει τη συμβολή της εταιρείας, θα κερδίσουν περισσότερα από 400 δισ. δολάρια σε έσοδα μέσα στο 2007, ενώ αναμένεται να επενδύσουν τα 100 δις. δολάρια στις τοπικές οικονομίες τον επόμενο χρόνο, αναφέρεται στην έρευνα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της IDC, για κάθε δολάριο, ευρώ, πέσος, ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, που εισέπραξε η Microsoft μέσα στο 2007, οι συνδεδεμένες επιχειρήσεις με αυτήν κέρδισαν 7,79.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Γαλλικό Πρακτορείο

Δείξε μου τους γονείς σου, να σου πω τους βαθμούς σου

«E» 20/10

Κληρονομικό... χάρισμα φαίνεται να έχουν όσοι μαθητές έχουν καλή επίδοση στο σχολείο και καταφέρνουν να εισαχθούν στις πανεπιστημιακές σχολές της χώρας μας. Επιπλέον, η επιτυχία στις σχολές πρώτης επιλογής εξαρτάται και από σκληρά «ταξικά» δεδομένα.

Αυτό που όλοι συζητάμε ή υποθέτουμε καταδεικνύεται και από επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.780 μαθητών της Γ Λυκείου και των γονέων τους.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι καλύτερη σχολική επίδοση έχουν οι μαθητές που τουλάχιστον ο ένας γονέας τους είναι απόφοιτος ΑΕΙ και το οικογενειακό εισόδημα είναι αρκετά υψηλό.

Η κοινωνικοοικονομική έρευνα του καθηγητή Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιώργου Μάρδα και του επίκουρου καθηγητή Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Τρύφωνα Κωστόπουλου είχε σκοπό να αναλύσει και να αποδείξει την ύπαρξη ή όχι συσχέτισης μεταξύ των διαφόρων επιπέδων μόρφωσης και του οικογενειακού εισοδήματος των γονέων με την αντίστοιχη επίδοση των παιδιών της οικογένειας στη βαθμολογία τους στην τελευταία τάξη του Λυκείου, όσο και κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ.

«Θελήσαμε να μάθουμε κατά πόσο το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει ή όχι τον διαπαιδαγωγούμενο», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Μάρδας.

«Η οικογένεια, η γειτονιά, η κοινότητα, η πολιτεία, η εκκλησία και φυσικά το σχολείο, είναι σημαντικοί φορείς αγωγής, μόρφωσης, ηθικών αρχών, αντιλήψεων, στάσεων, οραμάτων. Εχουν όμως κάποιο αντίκτυπο στην επιτυχία του μαθητή να διακριθεί στο σχολείο;».

«Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται σαφώς ότι το εισόδημα και το πνευματικό επίπεδο των γονέων ωθούν τελικά τα παιδιά σε καλύτερες μαθησιακές αποδόσεις», λέει ο έτερος των ερευνητών, Τρύφωνας Κωστόπουλος.

«Από τα αποτελέσματα της έρευνας παρατηρούμε ότι τα παιδιά που τους δίνεται οικονομική δυνατότητα για μία επιπλέον βοήθεια στην εκπαιδευτική διαδικασία (φροντιστήρια, βιβλία κ.λπ.), είτε έχουν την εκπαιδευτική-συμπληρωματική εξωσχολική βοήθεια των μορφωμένων γονέων, επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα, τόσο στο Λύκειο όσο και στην εισαγωγή τους σε σχολές υψηλής ζήτησης των ΑΕΙ. Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...», μας λέει.

Την ίδια στιγμή, οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο βλέπουν λιγότερο συχνά τα παιδιά τους να επιτυγχάνουν σε κάποια από τις πανεπιστημιακές σχολές με υψηλή βάση.

Καθοριστικοί παράγοντες
«Η κοινωνία, άρα και η οικογένεια, σε συνδυασμό με την εποχή που ζει ένα άτομο προσδιορίζουν τις εκάστοτε κοινωνικές δομές και μορφές. Υπάρχει στενή και στατιστικώς σημαντική σχέση κοινωνικής προέλευσης και εκπαιδευτικής επίδοσης.

Πολλές διαφορετικές πλευρές της κοινωνίας είναι αιτιακοί παράγοντες στη σχέση οικογένειας - σπιτιού και σχολείου», λέει ο Γιώργος Μάρδας.

«Φάνηκε και από την έρευνα, αλλά επιβεβαιώνεται και από την καθημερινή πρακτική, ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αναπαράγει την υφιστάμενη κοινωνική ανισότητα δημιουργώντας μία ελίτ, την οποία θέλει να γαλουχήσει. Κι όποιος αντέξει», συμπληρώνει ο Τρύφωνας Κωστόπουλος.

Κατά τους καθηγητές-ερευνητές, το εκπαιδευτικό σύστημα, μέσω του σχολείου, διατηρεί και συντηρεί την ανισότητα στη σχολική επίδοση.

Τέλος από την έρευνα προέκυψε ότι η επίδραση του οικογενειακού εισοδήματος στην επίδοση του μαθητή είναι στατιστικώς λιγότερο σημαντική από την αντίστοιχη επίδραση του μορφωτικού επιπέδου των γονέων.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 1.780 μαθητές της Γ Λυκείου και των γονέων τους. Η επιλογή του δείγματος έγινε με τη μέθοδο της τυχαίας δειγματοληψίας από 4 νομούς: Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Κιλκίς και Χαλκιδικής. Ακολουθήθηκε, επίσης, στην τελική επιλογή η πολλαπλή διαστρωματική μέθοδος, ανάλογα με τη γεωλογική και κοινωνική σύνθεση του πληθυσμού. Ως ανώτερο επίπεδο βαθμολογίας θεωρήθηκαν οι βαθμοί 17-20 για το Λύκειο και τα 17.000- 20.000 μόρια για τους επιτυχόντες σε ΑΕΙ.

«ΠΕΙΡΑΜΑ» ΜΕ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ
Τα παιδιά «μιλούν» με εικόνες για την οικογένειά τους

Η Αννα είναι μαθήτρια πρώτης δημοτικού. Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν την αφήνουν να έχει καλή σχολική επίδοση και η μητέρα της εκνευρίζεται και τη δέρνει συχνά.

Στη ζωγραφιά της με τίτλο «Η οικογένειά μου κι εγώ» σκιτσάρισε τον εαυτό της σαν έντομο, που σημαίνει χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Η συμμαθήτριά της ζωγράφισε όλη την οικογένειά της πιασμένη χέρι με χέρι.

Παρ όλ αυτά, τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό, η στάση των σωμάτων και το περιπολικό στην άκρη της ζωγραφιάς περιγράφουν κάποια οικογενειακά προβλήματα.

Ενα ενδιαφέρον πείραμα πραγματοποιήθηκε στον Νομό Ρεθύμνου. Μέσα από ζωγραφιές παιδιών 6-12 ετών, η εκπαιδευτικός-ψυχολόγος ειδικής αγωγής Αγάπη Σιμοπούλου και οι συνεργάτες της (κοινωνική λειτουργός, παιδοψυχολόγοι κ.ά.) προσπάθησαν να δείξουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η οικογένεια στην ψυχολογία του παιδιού.

Η αξιολόγηση
Σκοπός της έρευνας ήταν η αξιολόγηση της οικογενειακής λειτουργικότητας.

«Δεν μπορούμε μέσα από μια ζωγραφιά να πούμε ακριβώς τι συμβαίνει - γι αυτό χρειάζεται ειδική ανάλυση και πολυδιάστατη προσέγγιση για το κάθε παιδί.

Ωστόσο, το ιχνογράφημα μας βοηθάει να ανακαλύψουμε θέματα-ταμπού που στην πραγματικότητα αποκρύπτονται», λέει η Αγάπη Σιμοπούλου.

«Τα περαιτέρω στοιχεία τα αντλήσαμε μέσω του οικογενειακού ιστορικού, ατομικές συνεντεύξεις των μελών της, συνεντεύξεις κοντινών προσώπων (δασκάλων και παιδιών) και το παιδικό ιχνογράφημα».

Η έρευνα διεξήχθη σε 130 παιδιά σε ημιαστικές περιοχές του Νομού Ρεθύμνου ηλικίας 6-12 ετών το διάστημα Μαρτίου-Μαϊου 2005.

Η μέθοδος
Για τη διερεύνηση χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της εστιακής αξιολόγησης: σύνδεση της εικόνας που εμφανίζει το παιδί με τις συνθήκες που επικρατούν στην οικογένεια και τις προηγούμενες εμπειρίες παιδιών και γονέων.

Οι ζωγραφιές των παιδιών είναι πολύ χαρακτηριστικές για το συναισθηματικό κλίμα, την επικοινωνία, την επάρκεια της οικογένειας και τη σταθερότητά της.

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Συστηματική μελέτη της παιδαγωγικής αξίας των τεχνολογιών, που βασίζονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, όπως οι βάσεις δεδομένων, τα λογιστικά φύλλα, τα εργαλεία χαρτογράφησης εννοιών, τα εργαλεία μοντελοποίησης συστημάτων, οι μικρόκοσμοι, τα υπερμέσα, τα πολυμέσα και τα διάφορα συστήματα ηλεκτρονικής επικοινωνίας (σύγχρονης και ασύγχρονης) και του τρόπου αξιοποίησης τους ως γνωστικών εργαλείων για την υποβοήθηση και ενίσχυση της διδασκαλίας και μάθησης. Η θεώρηση της τεχνολογίας ως εργαλείου με προστιθέμενη παιδαγωγική αξία. Οικοδόμηση παιδαγωγικής γνώσης περιεχομένου για τις αναβαθμισμένες δυνατότητες της τεχνολογίας.

Εκπαιδευτική Τεχνολογία:προσδοκίες, ρητορική και πραγματικότητα

του Κώστα Θεριανού*

Η εκπαιδευτική τεχνολογία αποτελούσε και αποτελεί τόπο γέννησης προσδοκιών και ρητορικών σχετικά με τις λειτουργίες και το μέλλον της εκπαίδευσης. Οι προσδοκίες στηρίζονται στο ότι η εκπαιδευτική τεχνολογία θα δημιουργήσει ισότητα ευκαιριών στην εκπαίδευση μέσα από την απλούστευση της μαθησιακής διαδικασίας και την απρόσκοπτη, από γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς, διάχυση της γνώσης. Η ρητορική αφορά τις απόψεις για δομικές αλλαγές των εκπαιδευτικών συστημάτων χάρη στην εκπαιδευτική τεχνολογία, οι οποίες μπορεί να φτάσουν μέχρι και την κατάργηση των σχολείων. Αφού ο καθένας μπορεί να μάθει στο δικό του χώρο, όποια ώρα επιθυμεί, το γνωστικό αντικείμενο που τον ενδιαφέρει, έχοντας πρόσβαση όχι μόνο σε τράπεζες πληροφοριών αλλά και σε virtual εκπαιδευτικούς, το σχολείο με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα θα αποτελεί κοινωνικό απολίθωμα (Lister, 1974).

Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να εξετάσει κριτικά τις προσδοκίες και τη ρητορική που αναπτύχθηκαν λόγω της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, προκειμένου να δειχθεί ότι οι δυνατότητες της άμεσα από τη δομή και τους σκοπούς του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται αυτές τις τεχνολογίες ο εκπαιδευτικός.

Μορφές της εκπαιδευτικής τεχνολογίας

Όπως παρατηρεί ο Cullingford (1995:134) η εκπαιδευτική τεχνολογία εμφανίζεται σε τρεις μορφές:

α. Οι διδακτικές μηχανές.

β. Τεχνολογίες που λειτουργούν ως πηγή πληροφόρησης.

γ. Οι υπολογιστές που δημιουργούν δυνατότητες αλληλεπιδραστικής (interactive) μάθησης αλλά και δυνατότητες συλλογής πληροφοριών μέσω του διαδικτύου.

α. Οι διδακτικές μηχανές

Οι διδακτικές μηχανές συνδέονται με την προγραμματισμένη μάθηση όπου το πρόγραμμα παίρνει τη θέση του διδάσκοντα για κάθε μαθητή. Η ιδέα των διδακτικών μηχανών σχηματοποιήθηκε από τον Pressey τη δεκαετία του '20, αλλά δεν έγιναν βήματα προς την εφαρμογή της, διότι εκείνη την εποχή στην αμερικάνικη παιδαγωγική κυριαρχούσαν οι θεωρίες των Dewey, Kilpatrick και Washburne, σύμφωνα με τις οποίες σκοπός της αγωγής δεν πρέπει να είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η κοινωνικοποίηση του ατόμου. Η εικόνα ενός απομονωμένου ανθρώπου, που προσπαθεί να μάθει μόνος του χρησιμοποιώντας διδακτικές μηχανές, ήταν αντίθετη με αυτές τις αντιλήψεις.

Το 1954, ο Skinner αξιοποιώντας πρακτικά τις απόψεις του για την συντελεστική μάθηση κατασκεύασε διδακτική μηχανή, η οποία ουσιαστικά ήταν ένας αυτόματος εξεταστής των γνώσεων του μαθητή. Το εγχείρημα του Skinner βρήκε εφαρμογή στο εκπαιδευτικό σύστημα των Η.Π.Α. μετά το 1957, τη χρονιά που οι Ρώσοι εκτόξευσαν τον δορυφόρο Sputnik. Μέσα στις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου, οι Αμερικανοί είδαν τις διδακτικές μηχανές ως μέσον γρήγορου εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού τους συστήματος, προκειμένου να ανταγωνισθούν τους σοβιετικούς στον αγώνα για την παγκόσμια κυριαρχία.

Ως πλεονέκτημα των διδακτικών μηχανών θεωρείται το ότι ο μαθητής εξετάζεται γρήγορα και χωρίς μεγάλο κόστος. Επίσης, οι μαθητές μπορούν να ασχοληθούν με αυτές όποτε το επιθυμούν.

Οι διδακτικές μηχανές δέχθηκαν επικρίσεις διότι δε βοηθούν την καλλιέργεια της γλωσσικής έκφρασης του μαθητή και τον στερούν από τον πλούτο των εμπειριών που προσφέρει ο συγχρωτισμός με τους συνομήλικούς του στο σχολείο. Επίσης, δεν μπορούν να εξετάσουν όλα τα είδη γνώσεων, αλλά μόνον εκείνα που μπορούν να αποδοθούν σε μετρήσιμη μορφή και να μπουν στη διαζευκτική λογική του «σωστού -λάθους» ή να κωδικοποιηθούν σε «φράσεις - επιλογές» όπου ο μαθητής επιλέγει τη σωστή (Φράγκος, 1984: 337-354).

Στην πραγματικότητα, ο όρος «διδακτικές μηχανές» χρησιμοποιείται καταχρηστικά, διότι οι διδακτικές μηχανές δε διδάσκουν. Οι διδακτικές μηχανές λειτουργούσαν ως εξεταστές των μετρήσιμων γνώσεων του μαθητή. Δεν ήταν μέσα μάθησης. Παρά τις προσδοκίες που δημιούργησαν, η πράξη έδειξε ότι δε στάθηκαν ικανές να αντικαταστήσουν τον εκπαιδευτικό και τη διαδικασία μάθησης που επιτελείται στο σχολείο.

β. Η εκπαιδευτική τεχνολογία ως πηγή πληροφοριών

Στην κατηγορία της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, που λειτουργεί ως πηγή πληροφοριών για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, εντάσσονται το ραδιόφωνο, το μαγνητόφωνο, η τηλεόραση, το video. Η μορφωτική αξία και οι δυνατότητες των μέσων αυτών αναδεικνύονται από τον τρόπο με τον οποίο θα τα χρησιμοποιήσει ο εκπαιδευτικός, διότι την πληροφορία δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο δέκτης θα την προσέξει και θα την αντιληφθεί σε βάθος, ούτε ότι θα την επεξεργασθεί κατάλληλα. Για να γίνει εμφανής η άποψη μας, θα εξετάσουμε την τηλεόραση, το μέσο που δημιούργησε πριν από την εμφάνιση του ηλεκτρονικού υπολογιστή τις μεγαλύτερες προσδοκίες σχετικά με την χρήση του στην εκπαιδευτική διαδικασία. Προκειμένου να αναπτύξουμε την επιχειρηματολογία μας είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός σε:

α) προγράμματα εκπαιδευτικής τηλεόρασης έξω από τη σχολική αίθουσα

β) τηλεόραση ως μέσο λαϊκής επιμόρφωσης

γ) τηλεόραση ως εποπτικό μέσο διδασκαλίας μέσα στη σχολική αίθουσα

Ο θεσμός της εκπαιδευτικής τηλεόρασης (τηλεόραση έξω από τη σχολική αίθουσα), που λειτουργεί επί πολλά χρόνια, αποτελεί το ισχυρότερο επιχείρημα εναντίον της άποψης ότι αν ο μαθητής διαθέτει εκπαιδευτική τεχνολογία τότε μπορεί να μάθει χωρίς την παρέμβαση του εκπαιδευτικού. Στα προγράμματα εκπαιδευτικής τηλεόρασης προβάλλονται επί πολλά χρόνια προγράμματα διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι κανένας δεν έμαθε ξένη γλώσσα παρακολουθώντας μόνο τα προγράμματα αυτά. Ο Belson (1967), σε έρευνα που έκανε σε δείγμα μαθητών που παρακολουθούσαν μαθήματα γαλλικής γλώσσας στην τηλεόραση χωρίς παρέμβαση εκπαιδευτικού, διαπίστωσε ότι οι μαθητές μετά ένα χρόνο δεν είχαν μάθει τίποτα περισσότερο από ορισμένες ασύνδετες φράσεις στη γαλλική, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τον τρόπο παραγωγής των φράσεων αυτών και δεν είχαν την ικανότητα να συντάξουν μόνοι τους μια φράση. Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι συμμαθητές τους, που παρακολουθούσαν συμβατικά τμήματα διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας το ίδιο χρονικό διάστημα, έδωσαν επιτυχώς εξετάσεις για το πρώτο δίπλωμα.

Αν προσθέσουμε και τη χαμηλή τηλεθέαση που έχουν τα προγράμματα της εκπαιδευτικής τηλεόρασης, φαίνεται ότι η εκπαιδευτική τηλεόραση έξω από το σχολείο προσφέρει πολύ λίγα πράγματα στη συστηματική διδασκαλία γνωστικών αντικειμένων.

Όμως, αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η τηλεόραση δεν μπορεί de facto να παίξει μορφωτικό ρόλο. H αδυναμία να διδάξουν τα προγράμματα τής εκπαιδευτικής τηλεόρασης, με συστηματικό τρόπο, συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα, δεν ακυρώνει τον ευρύτερο πολιτιστικό ρόλο της. Τέτοιο ρόλο μπορεί να παίξει η τηλεόραση προβάλλοντας εκπομπές για το βιβλίο, σειρές που στηρίζονται σε ποιοτικά μυθιστορήματα, ποιοτικές κινηματογραφικές ταινίες. Στην χώρα μας, υπάρχει η εμπειρία της επαφής του ευρύτερου κοινού με το έργο του Καζαντζάκη (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται), του Βενέζη (Η Γαλήνη), του Κονδυλάκη (Οι Άθλιοι των Αθηνών, Όταν ήμουν δάσκαλος), του Ραγκαβή (Ο Συμβολαιογράφος) και τόσων άλλων εκλεκτών λογοτεχνών, μέσα από την προβολή των ομώνυμων σειρών με υψηλή τηλεθέαση.

Στα πλαίσια του σχολείου ή στα πλαίσια μιας ευρύτερης μορφωτικής διεργασίας, η τηλεόραση, με σωστή και δημιουργική χρήση από την πλευρά του εκπαιδευτικού, μπορεί να αναδειχθεί σε σημαντικό εποπτικό μέσο διδασκαλίας. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι τηλεόραση μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, πρακτικά, σημαίνει προβολή βιντεοταινιών. Η τηλεόραση στην πραγματικότητα δε διδάσκει. Παρέχει πληροφορίες με τρόπο παραστατικό. Έτσι, η έκθεση του μαθητή στις πληροφορίες που εκπέμπει η τηλεόραση δεν αρκεί για να μάθει. Επειδή η διαδικασία της αντίληψης είναι επιλεκτική, η έκθεση ενός δέκτη σε πληροφορίες δεν σημαίνει απαραίτητα την πρόσληψη και επεξεργασία τους. Εδώ χρειάζεται ο εκπαιδευτικός να παρεμβαίνει. Δεν αρκεί να βάλει τους μαθητές του να παρακολουθήσουν κάτι στην τηλεόραση. Πρέπει με συχνές παρεμβάσεις στη ροή της εκπομπής (δυνατότητα που δίνει το video), με τη χρήση ερωτηματολογίου ή φύλλου εργασίας, να επισημάνει στους μαθητές τι ακριβώς θέλει να προσέξουν, να συγκρατήσουν, να αναλύσουν, να συζητήσουν από το προβαλλόμενο εποπτικό υλικό. Η ενσωμάτωση της τηλεόρασης σε ένα σύστημα εκπαιδευτικών παρεμβάσεων (συζήτηση, αξιολόγηση, κριτική) με τη συμμετοχή του εκπαιδευτικού και των μαθητών αναδεικνύει τις δυνατότητες της ως εποπτικού μέσου διδασκαλίας. Συμπερασματικά, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η τηλεόραση αποτελεί «εποπτικό μέσο» που χρειάζεται «μεσολάβηση» από τον εκπαιδευτικό προκειμένου να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της.

β. Υπολογιστές

Ο υπολογιστής στο σχολείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

α) ως εργαλείο που είναι απαραίτητο να το μάθει ο μαθητής προκειμένου να μπει στην αγορά εργασίας ή να συνεχίσει τις σπουδές του.

β) ως μέσον για την εκμάθηση διαφόρων γνωστικών αντικειμένων και τη συλλογή πληροφοριών.

Έτσι, η ανάλυση μας θα γίνει με βάση τη διάκριση: α) διδασκαλία για την εκμάθηση χρήσης του υπολογιστή και β) διδασκαλία με τη χρήση υπολογιστή.

α) διδασκαλία για την εκμάθηση χρήσης του υπολογιστή

Το 1992, ο ΟΟΣΑ παρατήρησε ότι η επανάσταση της πληροφορικής αποτελεί πρόκληση για τις δυτικές κοινωνίες, αφού θα προκαλέσει διαρθρωτική αναδόμηση της αγοράς εργασίας. Η πλειονότητα των επαγγελμάτων στο άμεσο μέλλον θα στηρίζεται στην ικανότητα του εργαζομένου να χρησιμοποιεί υπολογιστές και να διαχειρίζεται πληροφορίες από το διαδίκτυο. Η παραγωγικότητα της οικονομίας θα συναρτάται ευθέως από την ικανότητα τού εκπαιδευτικού συστήματος να συνδεθεί με αυτή την πραγματικότητα, ενώ οι καθυστερήσεις στην προσαρμογή και η αδυναμία πολλών νέων να εξοικειωθούν με τη νέα τεχνολογία θα τους καταδικάσει σε μόνιμη ανεργία και κοινωνικό αποκλεισμό (OECD, 1995: 215).

Έτσι, εισάγεται η πληροφορική στα σχολεία με στόχο τη διδασκαλία της χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η εξοικείωση των μαθητών με αυτή την τεχνολογία, που είναι απαραίτητη στις περισσότερες θέσεις εργασίας, είναι όρος sine qua non για την εύρεση εργασίας ή τη συνέχιση σπουδών σε ανώτερο επίπεδο.

Χωρίς να αμφισβητούμε την αναγκαιότητα της εξοικείωσης του μαθητή με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η γνώση της χρήσης του από το εργατικό δυναμικό δε σημαίνει αυτόματα και την εξασφάλιση της απασχόλησης του. Η ανεργία δεν οφείλεται μόνο στο ότι οι άνεργοι δε γνωρίζουν να χειρίζονται ηλεκτρονικό υπολογιστή. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν το χειρισμός του και είναι άνεργοι. Επομένως, η προσπάθεια καταπολέμησης της ανεργίας μόνο μέσω της εισαγωγής ηλεκτρονικών υπολογιστών στην εκπαίδευση, μάλλον αποτελεί «ρίψη όλων των πυρών σε λάθος στόχο» και λειτουργεί περισσότερο ως ρητορική συγκάλυψης των πραγματικών αιτίων της ανεργίας και ως μηχανισμός πειθούς των ανέργων ότι από δική τους ανεπάρκεια δεν μπορούν να βρουν εργασία.

β) διδασκαλία με τη χρήση υπολογιστή

Οι υπολογιστές εμφανίζονται ως η μεγάλη προσδοκία της εκπαίδευσης, όπως ακριβώς συνέβαινε με την τηλεόραση πριν από μερικά χρόνια. Οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών θεωρούν την είσοδο τής πληροφορικής στην εκπαίδευση προτεραιότητα της εκπαιδευτικής τους πολιτικής. Οι «Νέοι Εργατικοί», στη Βρετανία, προσπαθούν να εξοπλίσουν με υπολογιστές και να συνδέσουν με το διαδίκτυο τα 32.000 σχολεία της Αγγλίας. Ταυτόχρονα, η πληροφορική είναι υποχρεωτικό μάθημα σ' όλες τις σχολές κατάρτισης εκπαιδευτικών της χώρας. Την ίδια ώρα στη χώρα μας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων στο χώρο της πληροφορικής και ξεκίνησε προγράμματα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σ' αυτήν.

Όμως, τα ερευνητικά δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, αν αναλογισθούμε το κόστος αυτής της τεχνολογίας (Underwood and Underwood, 1990).

Παράλληλα, η προσπάθεια εισόδου των υπολογιστών ως εποπτικού μέσου διδασκαλίας στην εκπαίδευση δημιουργεί ποικίλες αντιδράσεις και απόψεις. Αισιόδοξες απόψεις, όπως αυτές του National Council of Educational Technology στη Μεγάλη Βρετανία (1995), υποστηρίζουν ότι η χρήση υπολογιστών στην εκπαίδευση θα μεγαλώσει τα περιθώρια αυτενέργειας του μαθητή και θα διαμορφώσει τους όρους για ένα νέο ρόλο του εκπαιδευτικού, αυτόν του «εμψυχωτή του μαθητή στην αναζήτηση της γνώσης» (Davis et all., 1997). Ο Thompson (1995) παρατηρεί ότι η χρήση Η/Υ ανοίγει το δρόμο για να ξεφύγει ο εκπαιδευτικός από τη ρουτίνα της «παράδοσης-εξέτασης» του μαθήματος και να γίνει σύντροφος του μαθητή στο ταξίδι της γνώσης.

Την αισιόδοξη αυτή εικόνα αμαυρώνουν οι φόβοι ότι η πληροφορική θα διαμορφώσει στο μέλλον, τους όρους για την αντικατάσταση των πραγματικών δασκάλων με πλασματικούς (virtual teachers). Αναβιώνουν έτσι οι θεωρίες της «αποσχολειοποίησης» που βλέπουν το σχολικό θεσμό να αντικαθίσταται σταδιακά, από τα πολυμέσα (Meighan, 1997). Aλλοι θεωρούν ότι η νέα τεχνολογία είναι προσπάθεια του κεφαλαίου να επεκταθεί στο χώρο της εκπαίδευσης πουλώντας την και ότι τελικά η είσοδος των Η/Υ στην εκπαίδευση θα οδηγήσει σε μια νέα μορφή κοινωνικής διάκρισης: τους πληροφορικά πλούσιους (information rich) και τους πληροφορικά φτωχούς (information poor).

Οι Carr και Kemmis (2000: 15) θεωρούν ότι η χρήση έτοιμων διδακτικών πακέτων σε υπολογιστές, μπορεί να μετατραπεί σε μέσον χειραγώγησης και συμμόρφωσης των εκπαιδευτικών στις επιταγές του κέντρου (κρατικού ή ιδιωτικού) που παράγει αυτά τα προγράμματα και τη δημιουργία ενός τύπου εκπαιδευτικού με περιορισμένη αντίληψη του εύρους του επαγγελματισμού του. Την απαισιόδοξη αυτή εικόνα έρχονται να συμπληρώσουν νεότερες έρευνες που δείχνουν ότι παρά τη ρητορική της αναγκαιότητας τής χρήσης τών Η/Υ στην εκπαίδευση, μόνο το 1/3 των εκπαιδευτικών στη Μ. Βρετανία χρησιμοποιεί τον υπολογιστή ως εποπτικό μέσο διδασκαλίας. Τα αίτια αυτής της κατάστασης είναι η μη εξοικείωση των εκπαιδευτικών με τον Η/Υ και η έλλειψη κατάλληλου εκπαιδευτικού λογισμικού (Prior and Kirton, 1999).

Aρα η χρήση των υπολογιστών στην εκπαίδευση δεν είναι πανάκεια και δεν πρόκειται να προσφέρει αν δε συνοδεύεται από αλλαγές στις κοινωνικές δομές, τη δομή του εκπαιδευτικούς συστήματος και τον τρόπο διδασκαλίας. Ισχύει, δηλαδή, ό,τι και για τα προηγούμενα εποπτικά μέσα διδασκαλίας. Οι υπέρμετρες προσδοκίες από εποπτικά μέσα διδασκαλίας εδράζονται στην αντίληψη ότι η μάθηση είναι προϊόν μόνο της διδασκαλίας, αγνοώντας ότι το σχολείο λειτουργεί σε ένα κοινωνικό συγκείμενο που επηρεάζει τη λειτουργία του.

Ειδικότερα, στην ελληνική εκπαίδευση, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στους υπολογιστές και η χρήση τους στο σχολείο συνδέονται με ζητήματα όπως:

- Είναι εξοπλισμένα τα ελληνικά σχολεία με υπολογιστές, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπαίνει επιτακτικά το ζήτημα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε αυτούς;

- Υπάρχει εκπαιδευτικό λογισμικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς στα μαθήματα που διδάσκουν καθημερινά στο σχολείο; Διότι μέσα στη δίνη της ρητορικής για την αναγκαιότητα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στους Η/Υ, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι διαφορετικό πράγμα είναι να μάθει κάποιος εκπαιδευτικός να γράφει τα κείμενα του σε Η/Υ από το να διδάσκει το γνωστικό του αντικείμενο με αυτόν.

- Αν κάποιος φιλόλογος δεν ξέρει να χειρίζεται κειμενογράφο και γράφει τα κείμενα του με το χέρι, αυτό δεν μειώνει την αξία του ως φιλόλογου, ούτε έχει επιπτώσεις στις διδακτικές του δεξιότητες. Όμως, ήδη στην ιδιωτική εκπαίδευση η συγγραφή διδακτικών σημειώσεων από τους εκπαιδευτικούς σε Η/Υ έχει γίνει, σε μεγάλο βαθμό, προϋπόθεση για την πρόσληψη τους. Η απαίτηση των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων δεν στηρίζεται στο ότι ο εκπαιδευτικός που γράφει σε Η/Υ είναι καλύτερος στη διδασκαλία από αυτόν που γράφει με το χέρι, διότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά. Στηρίζεται στην προσπάθεια των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων να χρησιμοποιήσουν τις διδακτικές σημειώσεις των εκπαιδευτικών ως μηχανισμό διαφήμισης και ως δικαιολόγηση των χρημάτων που εισπράττουν από τους γονείς των μαθητών. Ρητορικό το ερώτημα γιατί τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια δεν προσλαμβάνουν δακτυλογράφους, αλλά απαιτούν οι εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν κειμενογράφο και περιττό να προσθέσουμε ότι ουδείς εκπαιδευτικός δεν αμείβεται πρόσθετα για την ικανότητα του να γράφει τις σημειώσεις του σε Η/Υ.

- Ο υπολογιστής μέσω της χρήσης του διαδικτύου είναι εργαλείο παροχής πληροφοριών. Οι πληροφορίες όμως αξιοποιούνται κριτικά από τους μαθητές μόνον όταν εργάζονται σε project και χρησιμοποιούν ερευνητικούς τρόπους μάθησης. Γίνονται τέτοια project στο ελληνικό σχολείο και σε τι έκταση; Είναι εξοικειωμένοι οι εκπαιδευτικοί σε τέτοιου είδους εργασία;

- Σε πόσες από τις πανεπιστημιακές σχολές, που παράγουν τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς, γίνονται μαθήματα χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή σχετικά με τη διδασκαλία των γνωστικών αντικειμένων που θα διδάξουν στο σχολείο;

- Το σύστημα αξιολόγησης στο ελληνικό σχολείο, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου ο εκπαιδευτικός είναι εξοικειωμένος σε τέτοιες διδακτικές μεθόδους, ζητά από τον μαθητή τέτοιες εργασίες; Διότι ακόμη και οι μαθητές, των καλά εξοπλισμένων με υπολογιστές ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων, το απόγευμα παρακολουθούν με στιλό και τετράδιο το φροντιστή τους να λύνει ασκήσεις στο μαυροπίνακα με την κιμωλία για να περάσουν στο πανεπιστήμιο.

- Τέλος, αναφορικά με το εκπαιδευτικό λογισμικό, είναι ανάγκη να παρατηρήσουμε ότι αρκετά εκπαιδευτικά προγράμματα για υπολογιστές, που εμφανίσθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '90 στη χώρα μας, ουσιαστικά δε διέφεραν από τις διδακτικές μηχανές της δεκαετίας του '50. Πρόκειται για προγράμματα εξέτασης γνώσεων στην ξένη γλώσσα και σε μαθήματα των δεσμών, που δημιουργήθηκαν για την κάλυψη φροντιστηριακών αναγκών. Αυτού του είδους η χρήση του υπολογιστή δεν αποτελεί κανόνα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που παράγονται σήμερα. Το αναφέρουμε όμως, προκειμένου να γίνει εμφανές ότι η νέα τεχνολογία δε σηματοδοτεί οπωσδήποτε και νέες μορφές μάθησης, αλλά μπορεί ξεπερασμένες αντιλήψεις και πρακτικές για τη μάθηση και την παιδεία να επανέρθουν με το λαμπερό περιτύλιγμα ενός νέου τεχνολογικού μέσου. Αν αναλογισθούμε την πρόσφατη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όπου κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ήταν η προσπάθεια εξέτασης του μαθητή σε αντικειμενικά και σταθμισμένα tests, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι ο υπολογιστής προσφέρεται άνετα για τέτοιου είδους χρήσεις.

Εικονική πραγματικότητα στην Αρχαία Αθήνα - Πρόγραμμα του ιδρύματος μείζονος ελληνισμού

«Καλώς ήρθατε στη “Θόλο”. Παρακαλώ, προσδεθείτε! Σε λίγο… βυθιζόμαστε στην Εικονική Πραγματικότητα…»

Υψηλή αρχιτεκτονική, πρωτοποριακή τεχνολογία, νέοι δρόμοι στην πολιτιστική έκφραση και την εκπαιδευτική εμπειρία. Αυτά και πολλά ακόμα χαρακτηρίζουν τη «Θόλο», το νέο θέατρο Εικονικής Πραγματικότητας στον «Ελληνικό Κόσμο», το Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.
Η «Θόλος» έχει το σχήμα σφαίρας, στεγάζει ένα υπερσύγχρονο σύστημα Εικονικής Πραγματικότητας και φιλοξενεί ένα πολύ φιλόδοξο εγχείρημα: την παρουσίαση, για πρώτη φορά παγκοσμίως, στερεοσκοπικής προβολής σε ολόκληρη την ημισφαιρική επιφάνεια. Με τη χρήση τρισδιάστατων γραφικών και τεχνολογίας Εικονικής Πραγματικότητας ο θεατής βιώνει μια πρωτόγνωρη εμπειρία εισόδου στον εικονικό κόσμο, με τον οποίο μπορεί να αλληλεπιδρά σε πραγματικό χρόνο – αυτή είναι η δεύτερη καινοτομία της «Θόλου».
Καθεμία από τις 132 θέσεις της διαθέτει χειριστήριο προκειμένου κάθε επισκέπτης, εφόσον το επιθυμεί, να συναποφασίζει την εξέλιξη του δρώμενου που παρακολουθεί. Δεν πρόκειται για μια απλή προβολή βίντεο με μηδενική δυνατότητα παρέμβασης. Αντίθετα, κάθε φορά που οι θεατές επιλέγουν την πορεία που θέλουν να ακολουθήσουν, ο υπερυπολογιστής ο οποίος υποστηρίζει τη λειτουργία της «Θόλου» καλείται να φέρει εις πέρας μια πολύ δύσκολη αποστολή: να δημιουργήσει εξαρχής –και με ρυθμό 360 εικόνων το δευτερόλεπτο– αυτό που το κοινό αποφάσισε ότι επιθυμεί να δει!
Η πρώτη ενότητα παραγωγών που προβάλλεται στη «Θόλο» έχει θέμα την Αρχαία Αγορά της Αθήνας στην Κλασική, την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή περίοδο.
Η σφαιρική εξωτερική μορφή της «Θόλου» με τους επάλληλους δακτυλίους και τον ειδικό φωτισμό την έχει αναδείξει σε σύμβολο του «Ελληνικού Κόσμου». Ταυτόχρονα, όμως, η «Θόλος» αποτελεί ένα μοναδικό εργαλείο έρευνας και ανάπτυξης με σκοπό την οπτικοποίηση και την παρουσίαση πολιτιστικών θεμάτων, που καθιστά τη χώρα μας πρωτοπόρο σε παγκόσμιο επίπεδο στους τομείς αυτούς.
Τα έργα «Θόλος» και «Ψηφιακή Συλλογή Εικονικής Πραγματικότητας: Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας» συγχρηματοδοτούνται στο πλαίσιο του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής και Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Κοινωνίας της Πληροφορίας), από το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκής Ένωσης και από Εθνικούς πόρους.
Η διεύθυνση: Πειραιώς 254, Ταύρος. Τηλέφωνο: 212 2540123

Factors Affecting Teachers’ Use of ICT

Journal of Information Technology for Teacher Education, Vol. 9, No. 3, 2000 319
Factors Affecting Teachers’ Use of Information and Communications Technology: a review of the literature
BY SHAZIA MUMTAZ

Factors that Prevent Teachers from Using Technology
A number of early studies investigated why teachers do not use computers in their teaching (Rosen & Weil, 1995; Winnans & Brown, 1992; Dupagne & Krendl, 1992; Hadley & Sheingold, 1993). Not surprisingly they found a list of inhibitors:

• o lack of teaching experience with ICT;
• o lack of on-site support for teachers using technology;
• o lack of help supervising children when using computers;
• o lack of ICT specialist teachers to teach students computer skills;
• o lack of computer availability;
• o lack of time required to successfully integrate technology into the
• curriculum;
• o lack of financial support.

Evans-Andris (1995) summarised three styles of computing use among teachers: avoidance, integration and technical specialisation. These styles play a significant role in student access to computer technology. Her study evolved over an 8-year period in the elementary schools of a large metropolitan area. The dominant style of computing among teachers was
that of avoidance. Here teachers typically distanced themselves from computers and otherwise reduced the amount of time they spent attending to computer-related activities. Their pupils had limited and repetitive use of software intended for drill and practice or word processing. Generally these teachers sustained a low level of interaction with students while they worked
with computers. In contrast, teachers engaged in ‘integration’ generally embraced computers. They integrated the technology into their teaching methods and curriculum, their working day, and the learning experiences of students. They selected drill and practice software based on curricular goals and the needs of their students. In addition they introduced a broad range
of computer applications and developed creative and engaging projects that integrated computer activities with more normal instruction. As in integration, teachers engaged in ‘technical specialisation’ embraced computers and viewed the technology as a challenge. These teachers promoted computers in their schools and their activities relating to computing typically demonstrated strong teaching methods such as consistent use, preparation, and delivery of planned lessons involving the computer. During lessons they generally integrated the computers rather than using them to supplement the traditional curriculum. They also focused their efforts on teaching students about the technical aspects of the computer.

Robertson et al (1996) argued that teachers’ resistance to computer use was divided into several broad-based themes:

• o resistance to organisational change;
• o resistance to outside intervention;

FACTORS AFFECTING TEACHERS’ USE OF ICT

• o time management problems;
• o lack of support from the administration;
• o teachers’ perceptions;
• o personal and psychological factors.

They carried out a study that looked at the information technology (IT) skills of staff and Year 8 students in a secondary school prior to receiving personal palmtop computers after a short acquaintance with them. Access to the palmtop increased the staff’s use of generic applications in their work, particularly for administration (e.g. class registers and assessment scores). A
minority of staff remained unconvinced about the potential of the computer and many were dissatisfied with the amount and quality of professional development in the use of the palmtop and in ICT in general. Students learned about the main content-free applications relatively quickly and used them frequently. (Content-free software aims to represent flexible tools
which can be shaped by teachers or learners to suit their needs; such as word processors, desktop publishers and databases.) This study, like many others, concluded that there is a need for adequate and careful training so that teachers become aware of the range of uses and possible benefits of ICT.

Εκπαιδευτική Τεχνολογία - Ορισμός

Εκπαιδευτική τεχνολογία είναι η θεωρία και η εφαρμογή του σχεδιασμού, της ανάπτυξης, χρήσης, διαχείρισης, και αξιολόγησης των διαδικασιών και υλικών που αποσκοπούν στην μάθηση
ο όρος εκπαιδευτική τεχνολογία δεν αναφέρεται μόνο στα υλικά και μέσα (π.χ. τηλεόραση, ηλεκτρονικό υπολογιστή) αλλά σε μια συστηματική προσέγγιση, που έχει ως σκοπό την βελτίωση της ανθρώπινης μάθησης. Eπιπλέον, αυτός ο ορισμός υποδηλώνει ότι η εκπαιδευτική τεχνολογία δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς η αναζήτηση τρόπων βελτίωσης της μάθησης ανάγεται στην αρχαιότητα.